Monday, March 31, 2014
Sunday, March 30, 2014
Ang tawag para kanako
So I guess it has to be like this.
Every once in a while sa akong kinabuhi, naa koy mailhan nga samaran.
Lonely, confused, broke, walay padulngan. Ila-ilahon nako sya pag-ayo, ma-curious ko sa story sa iyang kinabuhi, then magwonder ko giunsa niya pagsurvive sa ing-ana nga kahimtang.
Every moment, buhaton nako na sa iya. Ila-ila, hantod sa mas mulawom akong pagtan-aw sa tao. Makita nako iyang naked soul, matan-awan nako iyang deepest hurts. Mga butang nga kung buot huna-hunaon, walay lami tan-awon. Pero mao kana ang akong dakong katingalahan. Compassionate kaayo ko sa taong samaran.
Wala koy kalipay madawat actually. Pero ginapadayon gihapon nako akong relasyon sa mga taong huyang. Hantod sa naa nay ginatawag nga "attachment" sa among duha. Dili lang sya tawo para sa ako, nahimo na sad syang higala.
Higugmaon nako sya, isugal ang oras, prinsipyo, attensyon og tanan. Kay lagi, nahigugma ko sa iyang kahuyang. Wala man hinuon ko nangliit. Kung naa man koy dakong butang nga gihatag sa mga taong samaran, mao kini akong pagsalig sa ila. Pagsalig nga kahibalo ko, makaya nila sagubangon ang tanan pagsulay. Pagsalig nga kahibalo ko, huyang sila karon, kinahanglan ko nila isip sandigan, og sa dili matagna nga panahon, kon mubalik na ilang kusog, naay kinahanglan mubiya.
Pagbiya.
Kanunay tuburan sa akong kahiubos. Ngano man? Ngano man kinahanglan pa nako sila maila-ila, himuong dakong kabahin sa akong kinabuhi, unya diay dili madugay, hinay-hinay silang mawala kanako? Wala ko kasabot ani kaniadto.
Pero naa koy nabiling pagsalig sa akong kaugalingon nga masabtan nako ni. Hinay-hinay nakong gidawat, na mao na siguro ni ang akong marka diri sa kalibutan. Dili na siguro ni mawala sa ako, ikanga, it's both a blessing and a curse.
Kanang himuon kang sandalan sa mga nahuyang, ihatag nimo tanan pagkalinga og panahon, pati paghigugma, kay naluoy ka sa iyang mga kasakit. Unya kung maayo na ang iyang mga samad, igo nalang kang ibilin.
Wala kay mabuhat, kinahanglan niya mulangyaw sa ubang dapit. Kay aduna pa sya'y lakaw. Samtang ikaw, magpanaw ka sa imong sariling kinabuhi. Og magpaabot pa sa ubang samaran nga pwede nimo tabangang mamaayo.
Mao kini ang akong tawag. It's never easy, but it has to be like this. Because... it's always worth it. ;)
Every once in a while sa akong kinabuhi, naa koy mailhan nga samaran.
Lonely, confused, broke, walay padulngan. Ila-ilahon nako sya pag-ayo, ma-curious ko sa story sa iyang kinabuhi, then magwonder ko giunsa niya pagsurvive sa ing-ana nga kahimtang.
Every moment, buhaton nako na sa iya. Ila-ila, hantod sa mas mulawom akong pagtan-aw sa tao. Makita nako iyang naked soul, matan-awan nako iyang deepest hurts. Mga butang nga kung buot huna-hunaon, walay lami tan-awon. Pero mao kana ang akong dakong katingalahan. Compassionate kaayo ko sa taong samaran.
Wala koy kalipay madawat actually. Pero ginapadayon gihapon nako akong relasyon sa mga taong huyang. Hantod sa naa nay ginatawag nga "attachment" sa among duha. Dili lang sya tawo para sa ako, nahimo na sad syang higala.
Higugmaon nako sya, isugal ang oras, prinsipyo, attensyon og tanan. Kay lagi, nahigugma ko sa iyang kahuyang. Wala man hinuon ko nangliit. Kung naa man koy dakong butang nga gihatag sa mga taong samaran, mao kini akong pagsalig sa ila. Pagsalig nga kahibalo ko, makaya nila sagubangon ang tanan pagsulay. Pagsalig nga kahibalo ko, huyang sila karon, kinahanglan ko nila isip sandigan, og sa dili matagna nga panahon, kon mubalik na ilang kusog, naay kinahanglan mubiya.
Pagbiya.
Kanunay tuburan sa akong kahiubos. Ngano man? Ngano man kinahanglan pa nako sila maila-ila, himuong dakong kabahin sa akong kinabuhi, unya diay dili madugay, hinay-hinay silang mawala kanako? Wala ko kasabot ani kaniadto.
Pero naa koy nabiling pagsalig sa akong kaugalingon nga masabtan nako ni. Hinay-hinay nakong gidawat, na mao na siguro ni ang akong marka diri sa kalibutan. Dili na siguro ni mawala sa ako, ikanga, it's both a blessing and a curse.
Kanang himuon kang sandalan sa mga nahuyang, ihatag nimo tanan pagkalinga og panahon, pati paghigugma, kay naluoy ka sa iyang mga kasakit. Unya kung maayo na ang iyang mga samad, igo nalang kang ibilin.
Wala kay mabuhat, kinahanglan niya mulangyaw sa ubang dapit. Kay aduna pa sya'y lakaw. Samtang ikaw, magpanaw ka sa imong sariling kinabuhi. Og magpaabot pa sa ubang samaran nga pwede nimo tabangang mamaayo.
Mao kini ang akong tawag. It's never easy, but it has to be like this. Because... it's always worth it. ;)
Fresh graduate, welcoming Summer!
This is my official summer welcome getaway, for the first time in forever that I graduated in college! Yuhooo! Of course, with my family. We're on the whitesand beach, just walking distance near our home.
wish upon the starfish!
HOORRAAAAY COUSINS AND PAMANGKINS!
With Kuya Alvin, Arthur, Johnbee and Cj.. your next pirates. haha
Saturday, March 29, 2014
Pagbiya
Kinahanglan na siguro nako mulakaw.
Karong adlawa, graduate nako
Wala ko kabalo kung didto ko dungag
sa unemployment rate o sa employed?
Pero dili na mao akong point.
Mubiya nako dapat
Nagpalabi nako sa virtual world
Kung buot huna-hunaon
Panahon na para sa real world.
Siguro dili sila makasabot
Akong mga Twitter followers og Facebook friends
Ngano ko na missing og kalit
Or, in the first place, kamatikud ba kaha sila?
Pero dili na mao akong point.
Sa akong pagbiya, maglayag ko sa layong dapit
Daghan kog pangutana, apan daghag sab samukan
Pangitaon pa nako akong sarili
Himuon pa nako akong kaugmaon
Sa akong pagbiya
Daghan ang maapektuhan
Pero gamay ra didto ang tinuod nga mahinungdanon
Kabalo ko, kabalo ka
Kaila ka sa akoa kung nabasa nimo ni.
Karong adlawa, graduate nako
Wala ko kabalo kung didto ko dungag
sa unemployment rate o sa employed?
Pero dili na mao akong point.
Mubiya nako dapat
Nagpalabi nako sa virtual world
Kung buot huna-hunaon
Panahon na para sa real world.
Siguro dili sila makasabot
Akong mga Twitter followers og Facebook friends
Ngano ko na missing og kalit
Or, in the first place, kamatikud ba kaha sila?
Pero dili na mao akong point.
Sa akong pagbiya, maglayag ko sa layong dapit
Daghan kog pangutana, apan daghag sab samukan
Pangitaon pa nako akong sarili
Himuon pa nako akong kaugmaon
Sa akong pagbiya
Daghan ang maapektuhan
Pero gamay ra didto ang tinuod nga mahinungdanon
Kabalo ko, kabalo ka
Kaila ka sa akoa kung nabasa nimo ni.
Ang Kalawom
Wala na sa kadako sa samad
naa na sa kalawom sa kasakit
nga nidulot sama sa usa ka tirungan
sa humok nga yuta..
Og dili ikatingala nga ni bisan ang nangaging panahon
daw igo ra salibo sa ulan
nga wa makapanukad sa naghapdos nga kinailawmang ugat
sa yutang samaran..
kay tungod sa kalawom,
og dili sa kadako o ni gilapdon
wa gihapon mamahimong maayo.
naa na sa kalawom sa kasakit
nga nidulot sama sa usa ka tirungan
sa humok nga yuta..
Og dili ikatingala nga ni bisan ang nangaging panahon
daw igo ra salibo sa ulan
nga wa makapanukad sa naghapdos nga kinailawmang ugat
sa yutang samaran..
kay tungod sa kalawom,
og dili sa kadako o ni gilapdon
wa gihapon mamahimong maayo.
Subscribe to:
Posts (Atom)