Ang tawag para kanako

So I guess it has to be like this.

Every once in a while sa akong kinabuhi, naa koy mailhan nga samaran.
Lonely, confused, broke, walay padulngan. Ila-ilahon nako sya pag-ayo, ma-curious ko sa story sa iyang kinabuhi, then magwonder ko giunsa niya pagsurvive sa ing-ana nga kahimtang.

Every moment, buhaton nako na sa iya. Ila-ila, hantod sa mas mulawom akong pagtan-aw sa tao. Makita nako iyang naked soul, matan-awan nako iyang deepest hurts. Mga butang nga kung buot huna-hunaon, walay lami tan-awon. Pero mao kana ang akong dakong katingalahan. Compassionate kaayo ko sa taong samaran.

Wala koy kalipay madawat actually. Pero ginapadayon gihapon nako akong relasyon sa mga taong huyang. Hantod sa naa nay ginatawag nga "attachment" sa among duha. Dili lang sya tawo para sa ako, nahimo na sad syang higala.

Higugmaon nako sya, isugal ang oras, prinsipyo, attensyon og tanan.  Kay lagi, nahigugma ko sa iyang kahuyang. Wala man hinuon ko nangliit. Kung naa man koy dakong butang nga gihatag sa mga taong samaran, mao kini akong pagsalig sa ila. Pagsalig nga kahibalo ko, makaya nila sagubangon ang tanan pagsulay. Pagsalig nga kahibalo ko, huyang sila karon, kinahanglan ko nila isip sandigan, og sa dili matagna nga panahon, kon mubalik na ilang kusog, naay kinahanglan mubiya.

Pagbiya.

Kanunay tuburan sa akong kahiubos. Ngano man? Ngano man kinahanglan pa nako sila maila-ila, himuong dakong kabahin sa akong kinabuhi, unya diay dili madugay, hinay-hinay silang mawala kanako? Wala ko kasabot ani kaniadto.

Pero naa koy nabiling pagsalig sa akong kaugalingon nga masabtan nako ni. Hinay-hinay nakong gidawat, na mao na siguro ni ang akong marka diri sa kalibutan. Dili na siguro ni mawala sa ako, ikanga, it's both a blessing and a curse.

Kanang himuon kang sandalan sa mga nahuyang, ihatag nimo tanan pagkalinga og panahon, pati paghigugma, kay naluoy ka sa iyang mga kasakit. Unya kung maayo na ang iyang mga samad, igo nalang kang ibilin.
Wala kay mabuhat, kinahanglan niya mulangyaw sa ubang dapit. Kay aduna pa sya'y lakaw. Samtang ikaw, magpanaw ka sa imong sariling kinabuhi. Og magpaabot pa sa ubang samaran nga pwede nimo tabangang mamaayo.

Mao kini ang akong tawag. It's never easy, but it has to be like this. Because... it's always worth it. ;)